چای سبز با عسل

درخصوص چای سبز فراوان گفته اند و شنیده ایم . پژوهش ها نشان داده اند ملتهایی که به صورت روزمره چای سبز می نوشند از ابتلا به برخی بیماریهای قلبی ، عروقی، فشارخون، پوسیدگی دندان و حتی برخی از سرطانها در امان هستند .

تفاوت چای سبز و سیاه :

این دو گیاه در اصل یکی هستند اما فرایند تولید چای سیاه به گونه ای دیگر است. برگهای چای سیاه طی روشهای خاص تخمیر و سپس خشک میشوند اما برگهای چای سبز پس از چیدن خشک میشوند . عدم تخمیر موجب میشود که تقریباً بیشتر مواد طبیعی به همان مقدار در برگهای چای باقی بمانند . تاکنون 300 ماده فعال در چای سبز شناخته شده که در بین آنها میتوان از :

ویتامین ها : B2. B. A. B12

مواد معدنی : کلسیم ، منیزیم، فلورید

مواد عالی : مس، نیکل، روی و … نام برد .

کافئین هم از مواد مهم در چای سبز است اما به به اندازه ای که در قهوه موجود است و این یکی از دلایل برتری چای سبز به قهوه است . برخی از این مواد را شما در سیب، زردآلو ، انگور، هویج ، گوجه فرنگی و شکلات هم میتوانید پیدا کنید اما با نوشیدن چای میتوان بدون ترس از کالری این مواد را به بدن رساند . من به دوستانی برخورد کرده ام که از مزه و یا اثرات چای سبز آنچنان خاطره خوشی نداشته اند. روش استفاده نهایی از چای سبز هم با چای سیاه تفاوت دارد . چای سبز را میتوانیم همانگونه که چینی و ژاپنی ها مینوشند بنوشیم و از مزۀ خوب آن لذت ببریم .

طرز تهیه :

آب را در ظرف مناسبی میجوشانیم و چند برگ چای سبز و مقداری دارچین در فنجان ریخته و بعد از به جوش آمدن آب و کم شدن دمای آن در فنجان ریخته و یک قاشق مربا خوری عسل به آن اضافه کرده و خوب هم میزنیم تا جائیکه عسل در چای ما حل شود . در صورت نبودن عسل میتوانید از نبات برای شیرین کردن چای استفاده کنید .

نکته 1 : از آب داغ به هیچ عنوان برای چای سبز استفاده نکنید. بعد از اینکه درجه حرارت چای به 80 درجه رسید آنرا روی چای میریزیم .

نکته 2 : برگهای چای نباید بیشتر از یک الی دو دقیقه در آب بمانند زیرا رنگ ، مزه و خاصیت خود را در حرارت از دست میدهند .

نکته 3 : مزۀ آنرا میتوانید با افزودن گیاهان دیگر بهتر کنید مثلاً چوب دارچین، دانه هل، بهارنارنج و …